ECONOMISCHE RECESSIE
De economische recessie begint in Amerika. Eind oktober 1929 zakte de beurs op Wall Street in elkaar door sterke daling van de aandeelprijzen. Onder de bevolking brak er paniek uit, alle aandelen werden verkocht en al snel werden aandelen niks meer waard. Miljarden dollars spaargeld en investeringen gingen in rook op, waardoor bedrijven en particulieren hun leningen niet meer konden terugbetalen aan de banken. Hierdoor viel de ene na de andere Amerikaanse bank om. De werkeloosheid nam toe en de economische crisis in Amerika waaide snel over naar de Europese landen. Vooral Duitsland had het zwaar getroffen, omdat Amerika hun geld leende om hun schulden af te kunnen lossen aan Frankrijk. Ook kocht Amerika minder grondstoffen door de crisis en dit deprimeerde de wereldmarkt. De economische crisis voedde talloze dictatoriale bewegingen, zoals het communisme, sociaal nationalisme en het fascisme. De spanningen in Europa liep hierdoor hoog op en uiteindelijk leidde deze periode voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog.
Door de Beurskrach in 1929 ging het heel slecht met mensen. De armoede steeg en geld werd steeds minder waard. Mensen wilde vluchtte van de werkelijkheid en zich beter en gelukkiger voelen. Om aan deze werkelijkheid te ontsnappen waren films en mode een uitlaatklep. In 1929 kwamen er geluidsfilms en werden filmsterren een nieuw voorbeeld voor de mode. De films leiden de aandacht af met hun dramatische verhalen en prachtige kleding. De romantiek keerde terug in het modebeeld. De korte sportieve en jongensachtige mode veranderde in supervrouwelijk, elegante en theatrale mode. De lengte van de rok zakte weer tot de grond en stroken, ruches en volants keerde terug. Ook zijn er door de dreiging van de tweede wereldoorlog veel militaire invloeden te zien. Zo zie je dat grote opgestikte zakken, epauletten en double breasted in de mode komen.
Beroemdheden uit die tijd waren Marlene Dietrich (actrice en zangeres), Greta Garbo (actrice), Jean Harlow (actrice en platinablond sekssymbool), Ginger Rogers (acteur en danser) en Fred Astaire (acteur en danser). De belangrijkste ontwerpsters uit deze tijd waren Madeleine Vionnet, Coco Chanel en Elsa Schiaparelli.
Madeleine Vionnet werd vooral bekend door haar jurken schuin van draad te knippen. Hierdoor vielen haar jurken als een tweede huid en zorgde het voor een verfijnd sluik en elegant silhouet. Ze maakte gebruik van zijde, crêpe, mousseline, fluweel en satijn en haalde haar inspiratie uit de Griekse gewaden.
Coco Chanel kwam in deze tijd als eerst met een pantalon voor vrouwen. Zij sprak juist de trend tegen door juist nog een mannelijkere kledingstuk uit te brengen. Actrice Marlene Dietrich wist het kledingstuk populair te maken.
Elsa Schiaparelli was een Italiaanse ontwerpster die geen draagbare mode maakte, maar juist extravagante, kleurrijke en vaak gekke kleding. Ze was gespecialiseerd in sportkleding en een van haar bekendste ontwerpen is het tennisrokje voor Lili de Alvarez. Ook kwam Elsa Schiaparelli met een avondjurk die verscheurd leek te zijn en haar parfumflesjes hadden aparte vormen.
